Yvonne Jagtenberg won in 2020 het Gouden Penseel voor Hup, Herman!, haar geweldige prentenboek over het aandoenlijke hangbuikzwijn Herman. Nu is er Kop op, Herman!, over hetzelfde personage.
Het is een dag als een andere. Wanneer Herman wakker wordt, schijnt de zon, kraait de haan en tokken de kippen tevreden. Herman begint aan zijn gebruikelijke ochtendritueel: hij eet en hij baddert. Maar toch voelt het anders. Iets voelt anders, en het voelt niet fijn. Er knaagt iets, en dat maakt dat Herman nergens zin in heeft, niet in wroeten, niet in modderen, niet in spelen…
Hij begrijpt niet waar dat vervelende gevoel vandaan komt. Want hij is niet ziek, heeft niet eens een snotneus, en hij heeft ook geen pijn aan zijn poten of aan zijn staart. Het zit ook niet in zijn kop of tussen zijn oren.
En hoe zijn vrienden, de vrolijk kakelende kippen voorop, ook hun best doen om hem op te vrolijken, het mag niet baten. Herman laat zijn kop hangen en sjokt wat rond. Wanneer hij op een zak hooi gaat liggen, komen de tranen. Eerst eentje, dan nog eentje, en als de haan troostend een vleugel om hem heen slaat, begint Herman dikke tranen te huilen. Die tranen zaten blijkbaar in de weg, want na de huilbui voelt Herman zich op slag een pak beter.
Veel gebeurt er niet in Kop op, Herman!, maar dat maakt het net zo bijzonder: met een uiterst minieme verhaallijn schetst Yvonne Jagtenberg heel treffend het bijzonder herkenbare portret van iemand die gewoon, zoals elk van ons wel eens, een baaldag heeft.
In haar bijzonder expressieve illustraties zet Jagtenberg Herman neer als een logge, goeiige dikzak, met een droevige blik in de ogen. Ze toont hier haar vakmanschap: ze heeft niet meer dan een houding, een gezichtsuitdrukking of een enkel lijntje nodig om haar dierlijke personages te karakteriseren. Een paar penseelstreken volstaan om van de droevige Herman weer een vrolijk hangbuikzwijn te maken. Heerlijk zijn de prenten van de drukke, haast hyperkinetische kippen, die door elkaar kakelen en rennen tot ze één onontwarbaar kluwen van bruinige lijven, gele poten en snavels en rode kammen worden. Wie goed kijkt ontdekt grappige details, zoals de kip die een zwarte bikini heeft aangetrokken om te gaan kroelen in de zon, of de kip met een kam die herinnert aan de steek van Napoleon. Het ontbijt van Herman is dan weer een knipoog naar Rupsje Nooitgenoeg van Eric Carle- al eet een hangbuikzwijn nu eenmaal niet helemaal hetzelfde als een rups.
Kop op, Herman! Is een hartverwarmend prentenboek over een aandoenlijk personage dat je zo in je hart sluit.
Yvonne Jagtenberg: Kop op, Herman!, Gottmer, 2021.
ISBN 9789025774707.
In dit filmpje vertelt Yvonne Jagtenberg over het eerste boek over Herman: Hup, Herman!
