Harry uit De ongelooflijk bijzondere boekeneter van Oliver Jeffers houdt van boeken. Hij vindt ze, meer bepaald, om op te eten. Letterlijk. Hij begint er per ongeluk mee, eet eerst een los woord, dan een hele regel, en voor hij er erg in heeft, schrokt hij hele boeken in één keer op. Kieskeurig is hij niet: avonturenboeken, woordenboeken, atlassen, moppenboeken, weetjesboeken, zelfs rekenboeken gaan er met gemak in – al heeft hij een voorkeur voor rode boeken. Hij merkt al snel dat al dat boeken eten een fijn neveneffect heeft: hij wordt er steeds slimmer van. Want het papier mag dan al naar zijn maag gaan, de informatie in de boeken gaat rechtstreeks naar zijn hersenen. Stiekem droomt hij ervan de slimste persoon ter wereld te worden. Maar op een dag gaat het mis. Zijn maag protesteert, en al de kennis in zijn hoofd begint door elkaar te raken. Het advies van de dokter laat aan duidelijkheid niets te wensen over: Harry moet stoppen met het eten van boeken, meteen. Gelukkig ontdekt hij dat je met boeken nog iets anders kan doen en dat je daar ook slimmer van wordt, al gaat dat dan wat trager.
Dit prentenboek moet het helemaal hebben van de illustraties en de vormgeving. Jeffers maakt veelvuldig gebruik van collagetechnieken en gebruikt als achtergrond voor zijn tekeningen elementen uit boeken: bruinige bladzijden uit oude boeken, kaarten uit atlassen, ruitjes- en lijntjespapier uit schoolschriften…
Daarbovenop komen de illustraties, die uitblinken in originaliteit en geestigheid. Waar de tekst eenvoudig en summier is, leeft Jeffers zich uit in de tekeningen, die de tekst op een hoogst originele manier verbeelden. Harry’s boekenhonger krijgt gestalte in prenten waarin hij met wijd open gesperde mond hele naslagwerken naar binnen werkt, als een circusartiest een boek richting mond jongleert (met op de achtergrond een affiche: ‘De ongelooflijk bijzondere boekeneter) en een stapel boeken in de blender gooit, waarbij de letters in een kleurige smurrie uit het toestel spuiten. En wanneer Harry’s maag het opgeeft, tekent Jeffers de negen stadia van misselijkheid door Harry’s gezicht verschillende kleuren te geven, van gezond roze naar vaalgroen en het ten slotte boven het toilet te laten hangen. En hoe sober Jeffers zijn figuren ook tekent, hun gelaatsuitdrukkingen, gevat in enkele lijnen, zijn bijzonder expressief.
Een uiterst origineel prentenboek vol fascinerende details, waar je nooit op uitgekeken raakt! Prachtig!
Oliver Jeffers: De ongelooflijk bijzondere boekeneter, Pimento, 2009.
Uit het Engels vertaald door Bies van Ede.
ISBN 9789049923457 .
